ఆయన భుజాల మీదకెక్కినపుడు
ఆకాశం నా అరచేతికి అందేది
అమ్మ నుంచి వేరు పడిన తర్వాత 
నేను అతికించుకున్న అపురూప బంధం
నా కోసం ఎన్ని కలలు కన్నాడో కాని,
నా కలలన్నీ ఆయనే నిజం చేశాడు
ఒక పసిగుడ్డుకు లోకాన్ని చూపించి
తొలి గురువై బతుకు పాఠాలు నేర్పించాడు
అతని వేలు పట్టుకుని నడుస్తుంటే
ప్రపంచాన్ని జయించినంతటి గొప్ప అనుభూతి
నేనేది అడుగుతానో... కోరుకుంటానో
నా కంటి చూపులను అడిగి
తన శక్తిని పిడికిళ్లలోనే దాచేసి మరీ 
నా అరచేతిలో సమస్తం నింపేవాడు
నా లేత పాదాలతో తన దేహాన్ని
స్పర్శింపజేసుకున్న సంతోషాన్ని చూడలేదు
కాని, తెలిసీ తెలియక నేననే మాటలు తాకిన తన గుండె వేదన చూశాను.
ఎప్పటి రుణం అప్పుడే తీర్చుకునే వరం
దేవుడు నిజంగా నాకిచ్చి ఉంటే
బిడ్డగా తనకొక జన్మనిచ్చి
ఆ చిరుపాదాలతో సంతోషంగా గాయపడేవాణ్ని.

నా అల్లరిలో,
ముడి వీడని పసితనాన్ని చూస్తుంది
నా కోపంలో, 
నా అమాయకత్వాన్ని చూస్తుంది
నా భయంలో, 
నేను పడే బాధను చూస్తుంది
నా నిస్సహాయతలో, 
నాలో రగిలే తపనను చూస్తుంది
నా ఆకలిలో, 
కలవర పడే ఆరోగ్యాన్ని చూస్తుంది
నా విజయంలో, 
నా ఎదలో పొంగే సంతోషాన్ని చూస్తుంది
నా కీర్తి వెనక పారాడే నీడల్లో 
నా కష్టాన్ని చూస్తుంది..
నా అవసరాలకు తోడు లేకపోతున్నానని దిగులు పడే అమ్మ
తన జీవితం జాడలను
నా చిరునవ్వుల్లో వెతుక్కుంటుంది!!
అయినా అమ్మా! నువ్వే నేను, 
నాకు నువ్వే జీవితం.

రేపటి కోసం భయపడి
గుండె అల్మరాలో నిర్జీవంగా పడి
బయటకి రావాల్న వద్దా
అన్న ఆలోచన దగ్గరే కొట్టుకుంటున్న
వాడిని బయటికి లాగిచూడు
ఆత్మవిశ్వాసం అంటే ఏంటో అర్థం అవుతుంది!!
నెల చివర కట్టాల్సిన ఇఎమ్‌ఐలకు కట్టుబడి
గుండె లోతుల్లో అణచివేయబడ్డ
ఆలోచనలని ఒక్కసారి బయటికి తీసి చూడు
నువ్వేంటో నీకు పరిచయమవుతుంది!!
ఆలోచనల వెనకాల ఉన్న అనుభవాలని కాదు
నరనరాల్లో అంతర్లీనమైన నీ కలని అడుగు
నువ్వు చూసేది కాదు నువ్వు వెతికేది కనపడుతుంది!!
ప్రపంచంతో మాట్లాడే నిన్ను కాదు
నీతో మాట్లాడే నిన్ను అడుగు
నువ్వు వెతికే సమాధానాన్ని కాదు
నువ్వు అడగాల్సిన ప్రశ్నను పరిచయం చేస్తుంది!!

నువ్వు ఎక్కడ ఉన్నావో చెప్పే నీ కష్టాల మూటలని కాదు
నువ్వు ఎక్కడికి వెళ్లాలో చెప్పే నీ ఆశయాల మాటలను విను
బంగారు భవిష్యత్తు ఎంత అందంగా ఉంటుందో వినిపిస్తుంది!!
నువ్వు పడుతున్న కష్టాలని
చెదిరిన నీ జ్ఞాపకాలని కాదు
నువ్వు చేరుకోవాల్సిన సముద్ర తీరాన్ని అడుగు
గమనం ఎంత హాయిగా ఉంటుందో అర్థమవుతుంది!!
నీ గుండెకైన గాయాలని కాదు
నీ గుండె కన్న కలలని స్మరించు
నువ్వు కలలు కన్న గమ్యం
ఎంత గొప్పగా ఉంటుందో రుజువవుతుంది!

ఆడమనిషికి ఆడదే శత్తురువంట!!
నేనంటే మా వదినెమ్మకి కడుప్మంట!!
ఒగరి ఆనందము ఇంగొగరి కంట్లో కొరివి కారమంట!!
ఆ ‘‘మారి’’ మా ఇంట్లో అడుగు పెడుతూనే...
కుర్రదూడల జతలో ఎగురుకొంట, దుముక్కొంట
వంకల్లో, సేనుల్లో వయ్యారంగా ఆడుకొంట
కాలము గడుపుతావుంటే ఆవు పడ్డకి
ముక్కుతాడు బిగదీసి గూటానికి కట్టేసినట్ల,
నడుముకు గుదిబండ తగిలించి మూల్లో కుదేసినట్ల- నన్ను
ఇంట్నుండి కదలకుండ కట్టుదిట్టం సేశ!!
ఏం జేస్తాం??!!
గాచారం బాగలేనపుడు గమ్మనుండల్లని - అంగలారుస్తావుంటె;
ఆ పొద్దు మట్ట మద్యాన్నము- శక్కదువ్వాని సేతికి తీసుకోని
‘‘ముద్ద ఆరిపోతుంది. తట్లో ఏసుకోని గతుకు!
పక్కింటి పాపక్క తావ పేన్లు కుక్కిచ్చుకోనొస్తా’’ అని
సరసర్న బయటికెళ్లిపాయ వదినె.
తట్టలోకి ముద్దయితే ఏసుకొంటిగానీ - తినబుద్ది కాలేదు!
జతగాళ్లతో కలిసి గుంపుగా కూకోని
ఒగర్దొగరు గుంజుకోని, రుసిగా ఉండేవి నంజుకోని
నగుకొంట, నగిచ్చుకొంట- తిండి తినిందంతా నెనపుకొచ్చె!
‘‘నా కొగదానికి మాత్రమే గురుతుకొస్తే ఏం లాబము?
ఎదుటోళ్లకి గూడా ఉండల్ల గదా!!’’ అని నిట్టూరుస్తావుంటే
వామిలో మేకపిల్లలు బెదిరినట్లాయ!!
‘‘దొంగ గొడ్లు దూరినట్లుండాయి’’ - అని
దొడ్డివాకిలి సరుక్కున తీస్తిని గదా..!!
నా కండ్లని నేనే నమ్మబుద్ది కాలేదు!
ఆకాశంలో నల్లగా అడ్డమొచ్చిన మబ్బు గోడల్ని దాటుకోని,
‘ఎలుగుల శందమామ’ కలువపూల దగ్గరికి 
దడుం నదుమికినట్ల
నాకి నాలుగడుగుల దూరంలో నా కలల జతగాడు!!
కండ్లనిండా ఆకలి సూపుల కత్తులు నూరు కొంట
ఆబగా లగెత్తుకొచ్చిన అడవిదున్న మాదిరీ..!!
వాన్ని సూస్తూనే నాకి కాళ్లూసేతులూ ఆడ్లేదు.
పున్నమి రాతిరి ఒళ్లంతా యిరగబూసిన మందారం సెట్టు
సలిగాలికి కదివేకి శాతగాక 
రెమ్మలన్నీ బిగుసుకొని నిలబడినట్లయి,
వాని దూకుడుకు బెదిరి ‘అదికాదిదికాదు’ అనే 
నా నోటిని వాన్నోటితోనే మెత్తగా మూసిపెట్టి
మోపుగట్టెన తీపి సెరకు ననలకట్ట లెక్కన నన్ను
గడ్డివామి యనక్కి ఎదురుకు పాయ!!
‘ఇక్కడొద్దు, అక్కడొద్దు’ అని పీకులాడ్తా ఉన్నట్లే - ఎవరో
గడ్డిలో దాసిపెట్టిన మామిడి కాయలు
బాగా పండబారినట్లుండివి
‘తపతపా’ అని మా ఇద్దరి మద్యాకి సిక్కి పికిలిపాయ!!
యచ్చగా ఉండు నా ఒంటికి
సల్లగా ఉండే కాయలు తగిలి
నరాలు జివ్వుజివ్వున ఆనందరాగం మీటె!!
సుక్కలు సుక్కల తీపికాయల రసం
నా రెండు పెదాల మీదికి జార్తావుంటే?
దప్పికతో ఎండిన నా నోట్లో ఎవరో
తడిని బంగారు దారల మాదిరీ పిండినట్లాయ!
మా ఒళ్లు -
ఒగదాని కొకటి మెత్తుకోని
మాగిన పండ్ల గుబాళింపుల్తో నిండిపాయ!!

శిశిరంలో ఒక సాయంత్రం
చెట్ల నీడల్లో అంతులేని తాత్వికత
పక్షులగూళ్లల్లో చింతలేని సాత్వికత
ఏటి గలగలల్లో ఎంచలేని మార్మికత
అనుకోకుండానే 
అనుభూతుల ఉపరితలం మీద
అందమైన గులాబీ మొగ్గ తొడుగుతుంది
అలవాటుగానే నీతో అడుగులు కలుపుతాను
ప్రేమమయమైన చిరుగాలి
తోడు వస్తానంటుంది
భావమయమైన హృదయకలం నెమలికుంచెలా
నిన్ను అన్ని కళ్లతో పలకరిస్తూ ఉంటుంది
నీలిమేఘాల తళుకుల్లో
అంతులేని తడి పలకరింపులు
రాలిపోతున్న ఆకుల గలగలల్లో
అవ్యాజమైన ప్రేమ చిలకరింపులు
చిగురుల స్వాగతింపుల్లో
అనుభవాల రంగరింపులు
నిశ్శబ్ద క్షణాల గుసగుసల్లో
ఎవరెవరో నడుస్తూ పరిగెత్తుతూ
పడిపోతూ, లేచి ఒగరుస్తూ
సమయాన్ని ఇంతకంటే గొప్పగా
గడపలేమంటూ నిర్లక్ష్యపు నసనసలు
బాధపడుతూ భగ్నపడుతూ
సొంతంకాని శరీరాలంటారు
కనిపించని ఆత్మలమంటారు
అంతులేని ఆవేదనంటారు
పొంతనలేని మాటలు వింటూంటాను
ఈ రుసరుసల్లో
నిన్ను మాత్రం అదే ధ్యానంతో
అంతే ఆరాధనతో
జీవితపు పుటల్లో మరో పుటని
ఆసక్తిగా, ఆలోచనగా
ఆత్రంగా, ఆప్యాయంగా
రాసుకుంటూనే ఉంటాను
ఖాళీని నింపుకుంటూనే ఉంటాను

జయహో జయహో భారతధాత్రీ!
జయ జయ జయహో సుందరగాత్రీ 
                                           ।।జయహో।।
సర్వసద్గుణా సాంద్రిత ధాత్రీ
సర్వ జగద్గణ పూజితగాత్రీ
సమరస భావిత వీక్షణ నేత్రీ
రుషిగణ మునిజన మానసపుత్రీ
జయహో జయహో భారతధాత్రీ
జయ జయ జయహో సుందరగాత్రీ
తుషార శైలా కిరీటధారీ
సుందర గంగా కంఠ సుహారీ
పుణ్యనదీ నద మేఖల ధారీ
విశాల వింధ్యా ఘన పయోధరీ 
                                           ।।జయహో।।
కాశ్మీరం నీ తిలకపు హొయలు
సింధూ శాఖలు నీ శిఖ పాయలు
హరితవనాలే పట్టు చెరగులు
ఝరీ రవాలే నీ చిరునగవులు 
                                           ।।జయహో।।
ఇరు పార్శ్వముల ఇరు సంద్రాలు
చల్లగ వీవెన వీయుచుండగా
హిందూ సంద్రము పదపద్మాలను
మెల్లగ మెత్తగ ఒత్తుచుండుగా 
                                           ।।జయహో।।
పుణ్యభూమివి కర్మభూమివి
పుణ్యమూర్తుల కన్న పుడమివి
అవతారాలను అవధరించితివి
ఆత్మత్యాగుల నందించితివి  
                                           ।।జయహో।।
భిన్నజనాలు భిన్నమతాలు
భిన్న భాషలు భిన్నయాసలు
భిన్నత్వంలో ఏకత్వము
ఏకత్వంలో భిన్నత్వము
ఇదీ నీ సుందర తత్త్వమే
అది మాకందిన వారసత్వమే
జయహో! జయహో! భారతధాత్రీ!
జయ జయ జయహో! సుందరగాత్రీ!

అమ్మతోనే మొదలయ్యింది నా ప్రేమ
అక్షరంలా దానికీ అంతం లేదు.
విశ్రాంతి తప్ప విరామం లేదు.
తొలకరి చినుకుల్లాంటి ప్రేమ కురిస్తే
మట్టిలా మధురంగా పరిమళిస్తాను.
మేఘాలెన్నో నాలో చేరితే
ఆకాశంలా ఆనందిస్తాను, ఆరాధిస్తాను.
సుదూరాలకు సాగిపోతున్నా
నా గమ్యం నాలోనే.
వెతుక్కుని వెతుక్కుని నాలో లేనని తెలిసి
అలసిపోతాను.
ఓ చిన్నారి చిరునవ్వు, చెట్టునీడ.
అలసట మరిచిపోయి సేదతీరుతాను.
ఆ దారి మలుపులో ఉన్న ఊటబావి స్నేహమనే అమృత జలాన్నిచ్చి
దాహం తీరుస్తుంది.
గగన సీమ నుంచి గువ్వలు కొన్ని
ప్రేమనే జొన్నపొత్తులు తెచ్చి కడుపు నింపుతాయి.
మళ్లీ నా ప్రయాణం మొదలు
నా నుంచి
నా కోసం
నా దాకా
ఆద్యంతాలు లేని నేను
ఎక్కడ దొరుకుతాను నాకు.
మార్గం మధ్యలో నిశ్చలంగా నిలబడి
నిజాన్ని స్మరిస్తే,
చెట్టునీడ, ఊటబావి, గువ్వలు గుర్తుకొచ్చాయి.
శోధన వెతుకులాట సమాప్తం
మీ నవ్వుల్లో 
స్నేహాల్లో
ప్రేమల్లో నేనే కదా ఉన్నది.
మరి నేనంటే మీరే కదా
అవును నాకు దొరికాను నేను మీలో
మిమ్మల్ని వదలను.

నల్లటి రేగడి మబ్బుల్ని
అద్దుకున్నట్టు
కొత్తగా మెరిసిపోతోంది ఆకాశం!
భానుడికి సెలవు దొరికినట్టుంది
అరుణోదయ కాంతి
కాస్త విశ్రాంతి తీసుకుంటోంది!
వరుణుడి కరుణకు
పరుగులు తీస్తోంది
కారు మొయిలు ఆకాశం
పచ్చదనం మొక్కై
మొలచిన చోటల్లా
వెండి చినుకుల
వాన జలతారుని పంపుదామని!
గాలి అల ఒకటి
తాకినప్పుడల్లా
ఆనందాన్ని ప్రకటిస్తూ
ఆ చెట్లు
కృతజ్ఞతతో
పూల పారాణిని
నేల తల్లికి అద్దుతున్నాయి!
మట్టి పరిమళమేదో
గాలి తరకొకటి మోసుకొచ్చినట్టుంది
పరిమళమిచ్చిన మైకంతో
గిరికీలు కొడుతూ
పావురాల సమూహమొకటి!
వర్షర్తువు విన్యాసంతో
కొత్త ఆకృతితో
ప్రకృతి ఇప్పుడు
చిత్రకారుడు గీసిన
కొంగొత్త చిత్తరువు!

పల్లవి
సత్యాగ్రహం.. ఇది సత్యాగ్రహం
సత్యాగ్రహం.. ఉప్పు సత్యాగ్రహం //2//

చరణం1
కొల్లాయే దేహానికి
చిరునవ్వే తన మోముకి //2//
చేతి కర్ర సాక్షిగా 
సాగిందిరా... ఇది సాగిందిరా.. //సత్యాగ్రహం//

చరణం 2
మన దేశం కోసమని
స్వాతంత్ర్యం తన శ్వాసని //2//
సబర్మతి ని మొదలుకొని 
సాగిందిరా... ఇది సాగిందిరా.. //సత్యాగ్రహం//

చరణం 3
దండి లోని ఉప్పు వండి
తన నిరసన తెలిపెనండి //2//
సకల జనుల నైక్య పరచి 
సాగిందిరా... ఇది సాగిందిరా.. //సత్యాగ్రహం//