మానసాంతర జన్మైక వాసనలను
వశము తప్పెడి చంచల భావనలను
పగ్గములనిమిడ్చి నియంత్రపరచినపుడె
సత్య శోధనా ఫలసిద్ధి సాధ్యమనెడి
సత్య దర్శన మాయెను శాక్యమునికి
గాఢ నిష్ఠా గరిష్ఠుడౌ గౌతమునికి!
సాధనల యందు, భావసమాధులందు 
నిత్య పరితృప్తి నందిడు నియతులందు
దివ్యభావానుభూతి ప్రాప్తిలిన యపుడె
సత్య సాంగత్య సంసిద్ధి సాధ్యమనెడి
ధర్మ సూత్రము తోచె తథాగతునికి
భవ్య నిస్తంద్ర తేజో విభాసితునికి!
అలర నష్టాంగ సూత్రము లభ్యసింప
ఆత్మ సంస్కార పాలన నన్వయింప
పారమార్థిక చింతన పర్వినపుడె
సదయ హృదయాంతరంగము సాధ్యమనెడి
సత్య మనుభూతమాయెనీ సాధకునికి
భూరి సత్ఫల సిద్ధుడౌ బోధకునికి!
దైవ మహిమాస్వరూపుడు, దార్శనికుడు
అక్షరానంద నిలయుడు, ధ్యానధనుడు
జ్ఞానయోగి, నిర్వాణ విధాన యోగి
సర్వసంగపరిత్యాగి, సౌమ్య యోగి -
సుగమ మాయెను సర్వమీ శోధకునికి
శిరము వంచెను విశ్వమీ సిద్ధమునికి!
సుగమ జీవన సూక్తులు ప్రగతి గూర్చె
సర్వజన సుఖశాంతి విస్తరిలి తనరె 
సహజ కరుణార్ద్ర భావన సౌరు నింపె
రమ్య సమతా లతాంత సౌరభము పర్వె-
సద్యశోన్నతి యొలసెనీ సద్గురునికి
ధర్మ బోధనా నిరతుడౌ తాత్వికునికి!

నిశ్శబ్దాన్ని భరించడమా
ఇద్దరు మనుషుల మధ్య?
ప్రపంచమంతా శూన్యమైపోయిందా
బతకాలంటే ఎక్కడికెళ్లాలి?
మునులకైనా అసాధ్యం
మంత్రోచ్చారణ వారికి నేస్తం!
వృక్షం సైతం నిశ్శబ్దంగా ఉందని భావించాను
గాలి రెపరెపలకు ఆకులు కదలి పలకరిస్తున్నాయి
సుమాలు పరిమళాల్ని అవఘళిస్తూ
అనుభూతుల్ని హత్తుకున్నాయి
చెట్టుపై పిట్టలుచేరి తమ చెలిమి చాటుకున్నాయి
పూవులను భ్రమరాలు ప్రేమతో స్పృశించి
నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదిస్తున్నాయి!
ప్రేమగ పలుకరించు ప్రణయమూర్తులుంటే
మధుర భావాల్ని మూటకట్టుకొని
సాగుతాను ముందుకు
సంతోషాన్ని కొనుక్కుని సమాగమమైతే
తాత్కాలికమేగాని తనివి తీరుతుందా?
ప్రేమకోసం ఎంత అల్లాడినా
పొందలేని దౌర్భాగ్యం పేదరికంలా బాధిస్తోంది
కళాత్మక విలువలతో పచ్చదనంతో కళకళలాడిన
జీవిత వృక్షం రుక్షమై మిగిలింది మోడులా!
ప్రేమసౌధాన్ని నిర్మించి ప్రణయానికి పట్టంకట్టాను
నిజమైన ప్రేమకు నీరాజనాల నిరతి లేక భగ్న 
ప్రేమికునిగా
ప్రేమరాహిత్యంలో పరిభ్రమిస్తున్నాను!
ఎరుక కలిగిన వారెవరు మరకలేని మనసును?
మోహపు అయస్కాంతానికి తగిలి
వేదన మిగిల్చి వెళ్లిపోయారెందరో!
ఒంటరితనం ఎడారిలో
ఒంటెపై ప్రయాణంలా ఉంది
పక్షుల కిలకిలారావంలా పిల్లల అల్లరి
కళాకారుల డప్పుల శబ్దం కర్ణపేయమే
ఇద్దరు వ్యక్తులమధ్య నిశ్శబ్దం మాత్రం దుర్భరం
ప్రయత్నిస్తే దొరక్కపోతుందా ప్రత్యామ్నాయం!

నన్నుచూసి
విజయం ఎక్కడో దాక్కుంది!
దానికి తెలియదు పాపం
ఎక్కడున్నా పట్టి,
కాళ్లూ, చేతులు కట్టి
విక్ర‌మార్కుడి లాగ
భుజానేసుకుని వెళ్తానని!
ఆరోజు రానే వచ్చింది
దానికి నా శక్తి తెలియకనే తెలిసింది
అది నా పట్టుదల ముందు వంగి సలాం చేసింది.
కాళ్లు పట్టుకుని కన్నీళ్లు పెట్టుకుంటే
పాపం పోనీ కదా.... అని క్షమించేసి
ఎత్తిపట్టి గుండెలకత్తుకున్నాను.
ఇప్పుడు విజయం నా గులాం..!

మిత్రుని ఫోన్‌కాల్‌తో
బైటికెళ్తూ గబుక్కున ఆగాను-
పట్టెడ; ఐదు గజ్జెల పట్టెడ కిందపడి ఉంది
అల్మారానుంచి-
ఏ కొత్తబట్టలు తీస్తుంటే
ఏ సర్టిఫికెట్లు చూస్తుంటే పడిందో ఏమో?
పట్టెడ-
మెడకి
అలంకరించే ఆభరణం కాదది
ఒక్క మెరిసే ఆభరణమే కాదు
ఆ పట్టెడ మామూలుది కాదు
కొంత విలువ, ఎంతో పవిత్రతతో-
పాడుభూమిని చదునుచేసి సాగుచేసినట్టు
మమ్మల్ని మా చదువుల్ని లాగించడానికి
నిర్విఘ్నంగా సాగించడానికి
ఎన్నిసార్లు షావుకారి ఇనుప పెట్టెలో బందీ అయ్యిందో            పట్టెడ-
సగం జైలు సగం బెయిలు మాది
కుదుటబడ్డ గోపురం కాదు
కుదవబెట్టే కాపురం-
ఏ అవసరాలు పిల్చినా ఆపద్బంధువైన పట్టెడ
ఏ అరణ్యాలు మొల్చినా ఆయుధమైన పట్టెడ
బంగారు పట్టెడ; అమ్మ మనసును ముద్దాడిన పట్టెడ
సెలయేళ్లైన మా కన్నీళ్లను తుడిచిన పట్టెడ
మా రైళ్లను పట్టాలమీద నడిపి గమ్యాలకి చేర్చిన పట్టెడ
చేతిలోకి తీసుకొని పట్టెడని చూస్తుంటే
కన్నీటి సరస్సులో వికసించిన పద్మంలా అగుపించిన అమ్మ-
బాల్యపుజాడల్లోంచి యవ్వనపునీడల్లోంచి
కరిగిన కలలో మెరిసిన వజ్రంలా కనిపించిన అమ్మ
ఇప్పుడన్నీ ఉన్నాయ్‌; ఉద్యోగం హోదా-
ఇప్పుడన్నీ ఉన్నాయ్‌; ఆస్తి అంతస్తు
లేనిది అమ్మ ఒక్కతే-

ఆకాశప్పడవ మీద అక్షరాల్తో
తెడ్లు వేస్తూ
అంతరిక్షంలోకి అలవోకగా
తీసుకెళతారు వాళ్లు
ఎక్కినప్పుడల్లా ఉలికిపాటే...
అసలు నాకేమొచ్చు?
రంగురంగుల మబ్బుల్లోంచి
పదాల్ని దులిపి
చెట్టు చెట్టుపైనా చిత్తడి
తివాచీలు పరుస్తారు వాళ్లు
తడిసిపోతూ తడబడతాను... 
అసలు నాకేమొచ్చు?
నల్లని ఖాళీ కాగితంపైకి 
మిణుగురుల్ని విరజిమ్మి
వింతవింత ముగ్గులుగా
వెలుగుతుంటారు వాళ్లు
మెరిసే కనుపాపలతో కలవరపడతాను...
అసలు నాకేమొచ్చు?
పలుచని పూలరెక్కలపై పరుచుకున్న
నీరెండలా
వెచ్చని అనుభూతుల్ని
ప్రసరిస్తారు వాళ్లు
విరబూసే హృదయంతో వ్యథ
చెందుతాను... అసలు నాకేమొచ్చు?
అమ్మ చిలికిన వెన్నముద్దలా
కరిగిపోయే
వారి మెత్తని కవనాల రుచికి
అబ్బురపడుతూ
నేను సృష్టించిన బండరాళ్ల వైపు
బెంగగా చూసుకుంటాను... అసలు
నా.. కేమొచ్చు!!

వేదరాశిలోని వేవేల మంత్రాలు
నన్నయార్య కృతుల నాదఝరులు
తిక్కనయ్య పలుకు తీరైన అర్థాలు 
శంభుదాసు పల్లె సంబరాలు
శ్రీనాథు వెలిగించు శివరాత్రి దీపాలు
    భాస్కరాది కవుల భావసిరులు
నన్నియ చోళమన్మథ విలాసమ్ములు
    శివలెంక గణముల చిత్రగతులు
భక్తపోతన చిందుమందార మధువులు
    జక్కన్న శిల్పాల చక్కదనము
అనమయ్య శృంగార ఆధ్యాత్మ గేయాలు
    నరసింహు కొండకు నడచునుడులు
రామయ్య పాదాల రాశియౌ మొల్లలు
    తిమ్మక్క విజయుని తెలుగుపెండ్లి
ఎక్కుపెట్టిన సత్య ఈ క్షణాంబకములు
    ద్విపద రామాయణ దివ్య కథలు
గోవత్సమాలించు గోమాత సుద్దులు
    పాంచాలి అరచేత పట్టుకురులు 
వైదర్భి నిషధేశు వచన చాతురిమంబు
    కణ్వ కన్నియచిల్కు కన్నెవలపు
ఉత్తుంగ శీతాద్రి ఊర్ధ్వాంగ స్వర్గంగ
    కటకమ్ములకు జారు కలికిహొయలు
భుజగాంగనవలె బుసకొట్టు సత్యను
   అనునయించెడు కృష్ణహాసరుచులు
నీలకంఠుని సిగనీడలో కూర్చున్న
   శశిరేఖ చల్లెడి చలువకళలు
సామజాహులు రేగి శర్వులింగముపైన
   అతిభక్తితో చేయు అర్చనములు
నవ్వుబుగ్గల పాప పువ్వుతేనియలుగ్గు
   ఆరగించగనూపు అలలడోల
పొదరింటి పాన్పులో పూబోడి మగనిపై
  తారాడిచూపు శృంగారహేల
గగనలక్ష్మి కమరు ఘనమణి హారాల
  చయమును మెరపించు జలదమాల
పాండురంగ విభుని పదపీఠి కొలువులో
  దినదినము చరించు తెలుగుబాల
ఇంతసుందరమును ఇంత వైదగ్థ్యము
ఇంతనేర్పు సరళమింత కూర్పు
వేరు భాషలందు వీక్షింప సాధ్యమే
దేశభాషలందు తెలుగులెస్స.

లోకపు పాపముబాపను
లోకేశుడు ఏసురాజు లోకుల కొరకై
లోకమునందున సమిధై
లోకంబును వదలివెళ్లె లోకోన్నతుడై
తండ్రీ వీరికి తెలియదు
గాండ్రించియు వీరు జేయుకార్యములేవో
తండ్రీ మీరే వారిని
తండ్రిగ రక్షింపుమనియెదాతగు క్రీస్తూ
నీవు నాతొ గూడ నిజముగ పరదైసు
నందు ఉందువనెను నమ్మకముగ
ప్రక్కనున్నవాని ప్రార్థన వినియును
ఏసునాథుడనియె ఎక్కి ‘‘సిలువ’’
తల్లిని జూచిన తనయుడు
కొల్లగ దుఃఖంబుతోడ కుదురుగ తనతో
మెల్లగ బలికెను, తల్లీ
యిల్లిదిగో, నేను నీకు యిష్టపు సుతుడన్‌
దేవా వదలితివెందుకు
నీవూ నా చేయిననుచు, నిజముగ వ్యథతో
పావన పుత్రుడు క్రీస్తూ
దేవుని అడుగంగసాగె దీనత తోడన్‌
దాహము, దాహంబనుచును
దేహపు ధర్మంబుతోడ దేవుని సుతుడూ
ఆహుతి ముందుగ అడిగెను
బాహాటముగానె సిలువ బంధమునందున్‌
సామాప్తమైన దనియెను
సమయంబాసన్నమైన సంగతి నెరిగీ
కమనీయ దైవ పుత్రుడు
అమలంబగు ప్రేమతోడ, ఆర్ద్రతతోడన్‌
నాదు ఆత్మను మీకిస్తిననుచు యేసు
తండ్రితోడుల్‌ చెప్పియు తలను దించి
ప్రాణమిడచెను సిలువపై పావనుండు
చీకటులు క్రమ్మె లోకాన, చింత ప్రబలె
తిరిగియు మూడవరోజున
నరరూపాధారియైన నజరేయుండూ
ధరపై లేచియు కనబడె
పరమానందంబునొంద ప్రజలందరునూ

పాతమూటలో నూతన జరీవస్త్రాలు
దాచుకున్నట్టు మనసు పొరలలో
జ్ఞాపకాలెన్నో ప్రోది చేసుకున్నాను
ఒక శుభోదయాన బడిలో తొలిరోజు
సహ విద్యార్థులతో పంచుకున్న పప్పూ బెల్లాలు
దాచుకుని తిన్న తాయిలాల తియ్యదనాలు
నా మనోఫలకంపై తొలి ముద్రవేసిన జ్ఞాపకబీజాలు
బడిలో ఆఖరిగంట మోగగానే
మట్టి పలక చంకన బిగించి
వడివడిగా ఇంటికి పరుగుతీసిన నా ఆత్రమూ
అమ్మ నా రాకకోసం మండువాలో ఎదురు చూసిన వైనమూ
గోరుముద్దలు తిని నిద్రపోయినప్పుడు
సంజీవనీ పర్వతంలాంటి అమ్మవొడిచ్చిన రక్షణా
ఆజన్మాంతం చిరస్మరణీయం
అసుర సంధ్యవేళ సూర్యాస్తమయాన్ని
సృష్టికర్త స్వరూపాన్ని
గూటికి చేరుకుంటున్న పసిడిపిట్టల్ని
కనుచూపుమేర తిలకిస్తూ
హరితవర్ణ ప్రకృతిని ఆకృతిగా
హృదయవేదికపై చిత్రిస్తూ
నాన్నతో కలిసి ఊరంతా షికారు చేస్తూ
తిన్న పీచుమిఠాయి మాధుర్యం
ఈ నాటికీ జిహ్వకు రుచులద్దుతున్న కమ్మదనం
పన్నెండుమైళ్ల దూరాన్ని
మిత్రబృందమంతా పోటీలుపడి
అర్ధగంటలో అవలీలగా అధిరోహించి
మిడిబడికి చేరిన ఆనాటి సైకిలు ప్రయాణం
నేటికీ నిత్యనూతనం
ఇంటి ముఖంపట్టిన మార్గమధ్యంలో
ఆడుకున్న కోతికొమ్మచ్చులు
బంగారు ఇసుకతిన్నెలపై అశ్వ సవారీ ఆటలు
తోటమాలి కన్నుగప్పి తిన్న చెరకుముక్కల తియ్యదనాలు
తిరిగిరాని బాల్యానికి గుర్తుగా మిగిలిన మధుర జ్ఞాపికలు
భుక్తికి భవిష్యత్తుకి
ఆలోచనలెరుగని ప్రాయమది
నిర్మల మనస్సుతో నిశ్చలభక్తితో
వేణుగోపాలస్వామిని దర్శించుకుని
మనసులో పుస్తకాల పుటల్లో అక్షరాల్లో 
సాక్షాత్తూ సరస్వతీదేవిని కొలువుంచమని ప్రార్థించి
కమ్మని బావినీరు చేదుకుని
కడుపునిండా సేవించిన ఆనాటి ఉజ్వల భక్తిలో
వెర్రి కోరికలు లేవు
ఆశలు నెరవేరని నిరాశలు లేవు
ఒక పారవశ్యపు చిరునవ్వుతో
కళాశాల ప్రపంచంలో అడుగిడి 
అమృత భావాలతో లిఖించుకున్న
అనుభవాల అనుభూతులు
కాలం చెట్టుకి మళ్లీ మళ్లీ విరబూసే వసంతాలు
రంగు రంగుల పూలుపూస్తున్న కాలమది
అయినా కాలం అక్కడే అలా ఆగిపోలేదు
పట్టభద్రుణ్నై నిరుద్యోగిగా మనలేక
చిరుద్యోగిగా మొదలుపెట్టిన జీవనయుద్ధం
నేటికీ ముగింపులేని ప్రారంభం
నెర్రెలు విచ్చిన నేలపై
అమృతధారలు కురిసినట్టు
నా జీవిత ప్రాంగణంలో అడుగిడి
శతకోటి సమస్యలను పారద్రోలి
జీవన మాధుర్యాన్ని పంచిన
అర్ధాంగి చిరునవ్వులు ఈనాటికీ
నన్ను ఆహ్లాదపరిచే జ్ఞాపక వింజామరలు
అప్పటికి జీవితం ఓ కొలిక్కి వచ్చి
మా నిశ్చల సరోవరం కలువలతో నిండి
మా లోకమంతా విస్తరించిన చిరుపాదాల సవ్వడి
నేటికీ గుండెలపై పారాడే జ్ఞాపకాల ఒరవడి
పిల్లలు పెరిగి పెద్దవారై మా ప్రపంచాన్ని చిన్నది చేసి
రెక్కలొచ్చిన వలస పక్షుల్లా దివిసీమలకెగిరిపోయినప్పుడు
మా ఆశల సౌధం కుప్పకూలటమూ జ్ఞాపకమే
జ్ఞాపకాలను తవ్వుకోవడం నాతత్వమే అనుకోండి
మేఘదొంతర్లలాంటి జ్ఞాపకాలే నా జీవన నేస్తాలనుకోండి
నదీపాయలాంటి ఆ స్పర్శకే నా మేను మేరువవుతుంది
ఆ ఆత్మీయ పలకరింపుకే జీవితం పరిమళిస్తుంది.

వేదవదనుడయిన నెదురీదలేని
కాలవాహిని కెరటాల వాలులోన
మట్టిలో పుట్టి, మట్టిలో గిట్టు మనిషి
ఎంత మంచివాడో చెప్పనెవరితరము?
దేశము, సంప్రదాయములు, దేహము రంగులు, వేషభాషలున్‌
రాశుల వేరు వేరయి పరస్పర ధిక్కృతి రీతి తోచినన్‌
శైశవమాది జీవిత దశావిభవంబులు, మోదవేదనా
క్రోశ శతాది భావనలకున్‌ తలి వేరొకటే వసుంధరన్‌.
ఇందలి మూలసూత్రము గ్రహించి తపించి మహామనీషియై
అందని ఎత్తుచేరి వసుధైక కుటుంబ పదంబులంబరం
బందు ప్రతిధ్వనింపగ స్వరార్చన చేయుట లోక శాంతికెం
దెందున చూచినన్‌ మనిషికే ధర చెల్లు నుదార మూర్తికిన్‌.
మనిషే మత్తిలి, నెత్తురున్‌ మరగి, దుర్మార్గాలలో వండి వా
ర్చిన దైత్యాత్మక భావనల్‌ మతపిశాచీ భూత బేతాళ డా
కినులై భూతలమెల్ల సంకటములన్‌ గీలించి లంకింపవ
చ్చని నర్తించు జిహాద్నినాదములతో నాత్మాహుతి జ్వాలలన్‌
వరదలో కొంపలంటించువాడు మనిషె
వరదుడై వచ్చి ఆర్పెడు వాడు వాడె
క్షణములో ప్రాణములు తీయు ఘనుడు వాడె
కడగి ప్రాణము పోయు వైద్యుడును వాడె
తాలిమికే జయంబనుచు ధర్మము వీడని వాడు, రాజకీ
యాలకు మిత్ర శాత్రవ పదార్థము నిత్యము కాదటంచు ద్వం
ద్వాల కధీనుడై ప్రవచనాల్‌ కురియించెడువాడు నొక్కటే
పోలికతోచు పైపయిన, బుద్ధులు మాత్రము వేరువేరయా!
పుట్టుటయందునన్‌ సుజనపూర్ణసమాజ సమత్వమందునన్‌
గిట్టుటయందునన్‌ మతము గీరల గారలు లేవు, మధ్యలో
కట్టెకు పుట్టిపేరిన నిగారపు మచ్చలు రాచపుండు చూ
పెట్టెడు దుర్నిమిత్తములు భీకర భగ్నచితాగ్ని భిత్తముల్‌
చెడ్డయన్నది లేనట్టి గడ్డ మీద
కొంచెమైన విలువరాదు మంచికనుచు
మొదటి దానికి తలవంచి మొక్కువాడు
మనిషి, ఎంచగా వాడెంత మంచివాడొ!
ఈతనువెల్ల దేశమునకేను సమర్పణసేసియుంటి, నీ 
నా తన భేదముల్‌ కలుగునా కలనైన నటంచు స్వోదరా
ఖాతము నింపగా ప్రజల కాసులు మింగుట ఎంత కష్టమో
సేతువు శీతశైలమును స్విస్సున దాచెడు వాడు చెప్పడో!
మనుషుల అంతరంగమున మాధవుడుండును హస్తకల్పుడై
అనునది నిక్కమే అయిన అబ్బురమే పరమాత్ముడే యతం
డనుట? ధరాతలాన నసురారి అహంతయు హంతకుండునౌ!
తనరగ తవ్వితీయవలె తట్టెడు బుట్టెడు ధర్మసూక్ష్మముల్‌.
గుప్పెడు మందితో చెలగి గొప్పలు గుప్పుచు రాక్షసోద్ధతిన్‌
చెప్పుటకే మనుష్యులన చెల్లిన ఘాతుక పాతకాంధసుల్‌
ముప్పుగ దాపురించునెడ ముఖ్య సమాఖ్యలు నోటుమాటకే
మప్పితమైనచో పుడమి మంచితనంబది యెల్ల భస్మమౌ!