సహజాకృతుల
విచిత్ర సమ్మేళనం 
నిజాకృతులు
ఉనికిని కోల్పోవడం 
అదొక భావ ప్రయోగం
నేటి నవ నాగరిక వస్త్రధారణలా...
తూలికాధరుని
హస్తాభినివేశంలో
స్థిరాస్థిర క్రియాగమనంలో
దోబూచులాడే ఆకారాలు
వక్రరేఖల్ని తగిలించుకొని,
వినూత్న వర్ణాల్ని పులుముకోవడం
రెండు వర్ణాలు ఒక్కటై
వినూత్న వర్ణాన్ని ఆవిష్కరించడం
పాత భావాలనే దృశ్యరంజితం చేసి 
విచిత్ర మానసిక వేషధారణ చెయ్యడం
ఇదొక సంయోగాత్మక ప్రయోగం
నేటి ఆధునిక సంస్కారంలా...
చెప్పీచెప్పని అస్పష్టవైఖరి.
ఉందో లేదో తెలియని మీమాంస,
అర్థం అవుతూ కాని ద్వందస్థితి
తామేనని నిరూపించుకోలేని
అసహజాకృతుల హేల,
విభజన చెందిన ఇష్టాలు,
విచిత్రంగా విసరబడ్డ శకలాలై
మళ్ళీ వినూత్న సమ్మేళనం
ఇది ఒక భావోద్రేక ప్రయోగం
వెరసి నేటి మానవుని జీవనంలా...
చిన్నాభిన్నమైన
రసరేఖలు, రసవర్ణ రంజితాలూ,
వివిక్తమై, వస్తురహితమై
నైరూప్యమై, సమ్మిళితమై
సంకీర్ణమై, సంలీనమై
అవ్యక్తమైన సౌందర్యాన్ని సంతరించుకుని
చిత్రకారుని ప్రాతి కాల్పనికేతరకళలా...
అదొక ప్రపంచీకరణమై
కవితాత్మ అద్భుత భావనాఝరిలా
నాగరికత విశ్వరూపానికి సంకేతంగా
నువ్వూ... నేనూ...
అదొక లోకం..అదొకలోకం...

అవును అది బాల్యమే
ఆనవాళ్లేవీ లేవు కదూ
మారిన రూపంతో పరిచయం కావాలంటే
ఇదిగో ఈ పరిచిన వాక్యాల్లోకి 
ఓ సారి పదండి మరి.
పచ్చగడ్డి మీద అడుగుల అలల్ని అల్లుకుంటూ
పరుగులై పారాల్సిన బాల్యం
గరుకైన కాంక్రీటు హారాన్ని నడక చుట్టూ బరువుగా అలంకరించుకుంటోంది
సీతాకోక చిలుకల రెక్కలపై
నవ్వుల వర్ణాల్ని చిత్రించడం
తెలియక
మురికి గాలికి కొట్టుకెళ్లె
పాలిథిన్‌ సంచుల్లో
చూపుల్ని నింపుకుంటోంది
రాలిపడే పువ్వులు రెక్కలకో
వర్షపు చుక్కలకో
అరచేతులతో వంతెనలు
కట్టాల్సింది పోయి
రిమోట్‌ బటన్ల పైనో, టైర్ల మసి
రంగులోనో
వేళ్ల కొసల్ని నింపి విషాదాన్ని
స్వరపరుస్తోంది.
చూపులతో ఇంద్రధనస్సుల్ని ఊపి
రంగురంగుల సంతోషాన్ని
అద్దుకోవడం అటుంచి
ఆకాశం అంటే అర్థం కోసం
నిఘంటువుల మధ్య వెతుకులాటల్ని
పాతిపెడుతుంది.
పిట్టలకో, పళ్ల బుట్టలకో
భుజాల కొమ్మల్ని అందించే అవకాశం లేక
పుస్తకాలో, కుటుంబ భారాలో
నింపిన మూటల్ని ఎత్తుకుని నడుం వంగి నడుస్తోంది.
ఇంత చెప్పినా
బంగారు బాల్యపు శోధనే మీ
తప్పనిసరి తపనైతే
ఆ కనుపాపల బావుల్లో ఊరే అల్లరి ఊటల్ని
మీ లోపలి పసితనంతో చేది చూడటమే 
వీలైతే మీరే కాస్తంత ఒంపి
నింపడమూనూ!!!

నది ప్రవహిస్తోంది.. పాటలా
నిరంతర శ్రుతిలయాన్విత గీతంలా
జీవనయానం రూపుదిద్దుకుంటోంది
తరం తరం విస్తృత నవ్య సంస్కృతిలా..
ఏ కొండకొమ్మునో బుడగలెత్తినపాయ
నీరెండ తళతళల నిర్మల నాదంతో
మట్టి మొలకల లేనుదుళ్లపై
మహా సంతకాలు చేస్తుంది
చావు పుట్టుకల చింతనా తీరాల్లా
మోడుల వేళ్లనించి ఎన్ని చివుళ్లో!
ఉన్మత్త కర్తవ్య గమనగమకాలే
హరితాకాశాన్ని ఒళ్లోకి దింపి
ఏడువర్ణాల లాలిపాటయింది
రెండు ఉన్నత శిఖరాల కరచాలనం
ఈ జలాంకిత ఆధునిక దేవాలయం!
నీటి ద్వారాలు జార్చే అన్నం ధారలు
క్షుధార్తి కేదారాలకు అమృతసేచనాలు.
పదివేల బాహువుల ప్రాణధార
పరివ్యాప్త యౌవన మైదానంలో
మహానదిలా కదంతొక్కి
ప్రపంచ మానవ జెండా ఎగరేస్తుంది.
అస్తమిస్తున్న అరుణబింబం
అనంత పయోరాశిలో లయిస్తుంటే
సుదీర్ఘ సంక్లిష్ట ప్రస్థానం
సంగమ గమ్యంలో విలీన వేదం!
ఈ మట్టిలోనే పుట్టి.. ప్రవహించి
ఈ మట్టినే బంగారంగా మార్చి
నీటిగొంతుతో మట్టి పాటను పాడుతున్న
జలపూర్ణ విహారి ఆనవాళ్లకోసం
అనంత సాగరంలో అన్వేషిస్తున్నావా!
నిశ్శబ్ద మార్మిక వేదికపై
లోపలి స్వరాల జ్వలనంతో
గగనానికి ఎగిసిపడుతూ
నా ఎదుట నర్తించే కడలి హోరులో
అంతర్నిహిత నదీగీతం విన్పించటంలేదూ!
సంచలిత సుదూర ప్రయాణంలో
సరిగమలైన జల పదగమనంలో
ఆ పరంపర చేతనా చైత్రం
నిత్య వసంతంలా స్పర్శిస్తుంది చూడు!

నాన్ననైనందుకు
మీ విచార వదనం మీద
చిరునవ్వులనతికించడానికి
నే పడ్డ ‘శ్రమ’ నా గుండెకు తెలుసు
నా గుండె గోడల్ని తడిమిన
వైద్యశిఖామణిని అడుగు!
నాన్నగా నేపంచిన
ఆత్మీయానురాగాలు
గాలిలో కలిసిపోయాయనుకుంటే
సొంత గ్రామానికొచ్చి గాలినడుగు
నా కండలు బండలకేసి బాదేను
కొండమీది కొండగుర్తుల్ని గమనించు!
ఓనమాలు దిద్దించిన గురువునడుగు
న్యాయాన్యాయాల పట్టికలో
నా ‘జీవనసరళి’ ఉండనే ఉంది
రక్తం పంచిన మాతృమూర్తినడుగు
ఆఖరుగా నీ శ్వాసనడుగు
ఒకసారి వచ్చి నన్ను చూసిపోరా!!

ఓ జాతిపితా! నీ సందేశము- పాటించడమే స్వచ్ఛభారతం
నీ ఆశయం జనుల గొంతులో - నినదించడమే స్వచ్ఛభారతం
కల్మషమంతా కరిగిపోవునని- పవిత్రగంగలో మునకలేయగా
చేరిన వ్యర్థము చేసెడికీడును- తొలగించడమే స్వచ్ఛభారతం
శౌచాలయములు మురుగుకాలువలు- అభాగ్యజీవుల అవసరాలుకద
పల్లెపట్నమున ఏర్పరచాలని- శాసించడమే స్వచ్ఛభారతం
కాలుష్యముతో కర్షకవీరుల- జీవనగతులే అతలాకుతలము
చితికిపోతున్న గ్రామసీమలను- సరిదిద్దడమే స్వచ్ఛభారతం
నగరీకరణము నరకకూపమై- వికటించెనులే వాతావరణము
నాశనమయ్యెడి జీవుల బ్రతుకును - కాపాడటమే స్వచ్ఛభారతం
త్యాగము చూపగ నాయకులందరు - స్వాతంత్య్రపుకల సాధ్యమాయెగా
పారిశుద్ధ్యమే పరమలక్ష్యమై - అడుగేయడమే స్వచ్ఛభారతం
చిత్తశుద్ధితో చేయికలిపితే - చెత్తకొండలే తొలగక తప్పదు
నవనందనముగ తీర్చిదిద్దుటకు - శ్రమచేయడమే స్వచ్ఛభారతం
చరితపుటలలో చేజారినదే - రివ్వున ఎగిసిన కీర్తిపతాకం
కనుమరుగైన ఆ ఘనకీర్తిని - ఎగురేయడమే స్వచ్ఛభారతం
అన్యాయముగా నల్లధనంతో -పీఠాలెక్కిన కుబేరులెందరో
కుచేలురందరి దారిద్య్రమునే - వదిలించడమే స్వచ్ఛభారతం
అందిన పదవులు అవకాశమ్మని - అయినవారికే అంకితమవ్వక
పొందిన పదవితొ అందరిసేవకు - సిద్ధపడటమే స్వచ్ఛభారతం
స్వజాతి సూత్రం సొంతలాభమని - స్వార్థపుచింతన సర్వమ్మయితే
మతముల సారం మానవత్వమని- ఎలుగెత్తడమే స్వచ్ఛభారతం
ప్రకృతి రచనయే మానవ ఆకృతి - మరచుట జరిగితె తప్పదు శాపం
సమదర్శనమై ప్రాణికోటితో - ఏకమవడమే స్వచ్ఛభారతం
నాదని నేనని కుదించుకుంటే- అంకురించునా సోదరభావం
సమస్తమానవ సంక్షేమానికి- పాటుపడడమే స్వచ్ఛభారతం
మంచిచెడులనే మాటలు రెండే- మానవజీవన ప్రతిబింబాలని
పదుగురు మెచ్చెడి పథములవెంబడి- సాగమనడమే స్వచ్ఛభారతం
ఎవరో ఒకరూ పూనకపోతే- ఎదగడమన్నది ఎండమావియే
తానైముందుగ నడచెను మోదీ- ఉదయించడమే స్వచ్ఛభారతం
సంప్రదాయములు మరిచిన జనులతొ- నైతిక విలువల సమాధి తప్పదు
భావిపౌరులకు ధర్మసూత్రములు- బోధించడమే స్వచ్ఛభారతం
కుంటుపడెనులే కులాలవృత్తులు- కరవుకాటుతో ఎడారిబతుకులు
ఏమరకుండా ఉద్ధరించుటకు- సమకట్టడమే స్వచ్ఛభారతం
ఉపాధికొరకై వలసవెళ్లినను- భారతీయతను మరవకు ఎప్పుడు
దేశ సేవయే మన లక్ష్యమ్మని- చాటుకొనడమే స్వచ్ఛభారతం
ఉక్కుమనిషిగా చూపిన ధైర్యము- భరతావనియై నిలిచినవైనము
వారసత్వమై ముందుతరాలకు- మార్గమవడమే స్వచ్ఛభారతం
పుణ్యభూమియనె పేరు నిలపడమె- మన బాధ్యతగా భావనచేస్తూ
నూతన శకమును స్థాపించుటలో - సఫలమవడమే స్వచ్ఛభారతం
దేహాభిమానపు మురికిలొ మనుగుతు- భ్రమలో బతికితె 
మోక్షముండునా!
నిలకడలేనిది నరునిరూపమని - తెలుసుకొనడమే స్వచ్ఛభారతం
వాగ్దానాలతొ నాయకులైతే- మహాత్ములెందరు? ఇలలో కృష్ణా!
హరిశ్చంద్రుడిని ఆదర్శముగా - స్మరియించడమే స్వచ్ఛభారతం

ఎగరాల్సి వచ్చినప్పుడు 
రెక్క విప్పాల్సిందే
ఒకానొక మెలకువకై
కనులు తెరవాల్సిందే
నిన్ను నువ్వు ఆవిష్కరించుకోకుంటే 
వెలుగు నీడలకర్థం
ఎప్పటికీ తెలియదు
అణువణువూ విప్పార్చుకుని
ఋతువై నవ్వకపోతే
కాల మర్మమొకటి
రంగు రాల్చుకుంటుంది 
వేళ్లూనుకున్న వృక్షం
చేతులు ముడుచుకు కూర్చుంటే
బహు మాండలీక సంగీతం 
మూగవోతుంది 
వేగుచుక్క విచ్చుకుంటేనే
జీవ చైతన్యం పురివిప్పేది
ఆకాశం మూడంకె వేస్తే 
చుక్క రెక్క ముడిస్తే
రాత్రి రహస్యం అనామకంగా
నేల రాలుతుంది
నీడలనోడించే నిజాలకై
బహిర్గతమవాల్సిందే
లోలోపలికి ముడుచుకుంటూ పోతే 
ఏకాంతపు సందేహమొకటి
పెదాల పలవరింతగా మిగిలిపోతుంది
నిన్ను నువ్వు కప్పేసుకుంటే
వెలుగులోనూ చీకటే
పాకుడుపట్టిన ఏకాంతాన్ని చీల్చి
స్థబ్దత బద్దలు కొట్టడానికే
జల ఊరేది ఏరు పారేది 
మేఘం గర్జించేదీ సంద్రం ఘోషించేదీ
కొంచెం కొంచెంగా కవాట ద్వారాలు
తెరుచుకుంటూ పోతే
లోకం విశాలమౌతుంది 
దూరాలను తుడిపే నేర్పు
ఖాళీలను పూరించే భాషా
నీకు తెలిశాక
మనుషులు కలుసుకునే కూడళ్ళలో
నీ మాట ప్రతిధ్వనిస్తుంది.

*  *  *

ఇలకు జారవిడిచిన
పుష్ప సౌందర్య సోయగాలు
రాగరంజితాలు పలికించే
జలపాతాలహోరు
కోనకోనకు సుస్వరాలు అందించే
కొండవాగులు
సాగరంలో జలపుష్పాల
గీతికలు, విన్యాసాలు
కోనేటిలో బంగారువన్నెల మీనాల
తుళ్లింతలు!

మావిచివుళ్లుతిని
మత్తెక్కించే కోయిలగానాలు
మలయసమీరాలకు పులకించే మయూర
వింజామరలు
పారిజాత పరిమళాలు.. 
వనమంతా ప్రతిధ్వనించే
వేణుగానాలు.. తుషారరాగాల పల్లకీలో
చిరుగాలుల స్పర్శ
మకరందాలు గోలే
భ్రమరాలు, సీతాకోకలు!

చిలుకల చిలిపితగవులు
చిర్రుబుర్రులు
వింత సుగంధాలు వెదజల్లే
గడ్డిపూలు
తెలిమంచుతెరలలో సుమదళాలపై
హిమబిందువులు
వెన్నెల కౌగిలిలో ఒదిగిన
తామరతంపరలు
తారాతోరణాలు, వెన్నెల దీపాలతో
స్వాగతం!

లేలేత ఉషాకిరణాలతో హారతులు
వినసొంపైన పసిడిపలుకుల
పక్షులకూజిత
పంచవర్ణపద్మాలతో
పారాణిపెట్టుకున్న
ప్రకృతి కన్య
చామంతిపూలతో నలుగు రాసుకుని
అరుణతిలకం నుదుట ధరించిన
వసంతకన్య!

గుండుమల్లెలతో
కాలికిమువ్వలు అలంకరించి
నవమల్లికలతో మెడలో హారం వేసుకుని
చిత్రవర్ణకుసుమాలతో భూదేవిపై
పరచిన తివాచీ
పూదళాలతో అర్చన కోసం నిరీక్షణ
వసంతుడికై ఎదురుచూపులు!

భూమాత మనోఫలకంపై భగవంతుడు వేసిన అమృతతుల్యమైన
వర్ణచిత్రం.. ప్రకృతి
పంచభూతాల పరవశమే వసంతకాలం!

ఏ అమ్మ చెప్పింది ఆ పేరు పెట్టమని! ఏ నాన్న రాశాడు ఆ కుసుమానికి ఆ పేరు! ప్రకృతిమాత తెల్లవారుజామున ఎన్నింటికి మేల్కొందో! మెరిసేకెంపుల సమూహమా? అన్నట్టున్న కాశీరత్నాల పువ్వుల చీర కట్టుకొని కళకళలాడుతూ, బిడ్డలకు నవ్వుల ఆశీస్సులిస్తోంది. అమ్మ పిలుపు అందుకొని ఎక్కడినుంచో రివ్వున వచ్చి వాలాయి అమ్మ ఒడిలోకి! చిన్నిచిన్ని పిట్టలు! ఏమి సొగసు గల కూనలవి! కిలకిల నవ్వుల కూజితాలతో అమ్మను చుట్టుముట్టాయి. ఆకుపచ్చని అమ్మవొడిలో ఆర్తిగా దొర్లిదొర్లి ఆనందంతో పరవళ్లు తొక్కుతున్నాయి. అమ్మ ఆకుపచ్చని తన జిలుగుల ఒడిలోకి ప్రేమగా, ఆప్యాయంగా హృదయానికి హత్తుకుంది! అల్లరల్లరి చేస్తున్నాయి ఆ పిట్టలు. బిడ్డ ఆకలి తెలిసిన అమ్మ పూల మకరందాన్ని పిట్టల నోటికందించింది ప్రేమతో! తమ సన్నని పొడవైన ముక్కును సున్నితంగా, బహుసున్నితంగా పువ్వులోనికి చొప్పించి, పువ్వుని చిరునవ్వుతో పలుకరిస్తూ సున్నితంగా స్పృశిస్తూ మకరందం రుచిని ఆనందంగా ఆస్వాదిస్తూ గోలుతున్నాయి. ఒక్కో పువ్వుపై ఒక్కోపిట్ట! ఎన్ని పువ్వులో! ఎన్ని పిట్టలో! అమ్మ ఆనందంగా పొదివి పట్టుకొని బిడ్డల ఆకలి తీరుస్తోంది. బిడ్డల అల్లరిని ముచ్చటగా వీక్షిస్తూ ఆత్మీయంగా ఆశీస్సులిస్తోంది!
      మకరందం తాగిన ఆ పిట్టలు ఏమి అల్లరి చేస్తున్నాయి. ఏమి కిలకిలారవాలు! ఏమా సుస్వరం! పిట్టకొంచెం కూత ఘనం అంటే ఇదే కాబోలు! అమ్మ తాపిన అమృతం ప్రభావమా ఇది!
      ఇంతలో పూజకు పువ్వుల కోసం వచ్చిందో ప్రౌఢ. రకరకాల పువ్వులు కోసుకుంటూ తోటంతా కలియతిరుగుతూ, కాశీరత్నాల పువ్వుల తీగ దగ్గరికి వచ్చింది. తీగల సౌందర్యం చూసి, అబ్బురపడింది. లేలేత జిలుగు ఆకుల సోయగాన్ని ముగ్ధురాలై చూస్తోంది. తల్లీబిడ్డల ఆ ఆనంద మనోహర దృశ్యకావ్యాన్ని చూసి అప్రతిభురాలైంది! ఆహ్లాదంగా చూస్తోంది. మాటలు కూడా రాని అద్భుతమైన అనుభూతిలో తలమునకలవుతోంది. అలా చూస్తూ తనని తానే మరిచిపోయి ప్రకృతిలో మమేకమైంది. ఆ అనుభూతిని హృదయంలో నిక్షిప్తం చేసుకొని పువ్వులు కోయకనే వెనుదిరిగింది. పువ్వు లేకపోతే పిట్టలు నిరాశతో రావు కదా! పిట్టలు రాకపోతే ప్రకృతి మాత పచ్చటి ఒడి బోసిపోతుంది! ‘అమ్మ దిగులు పడుతుంది’ అనుకొని ఆనందంగా ఆ దృశ్యాన్ని చూస్తూ పూలను స్పృశించకుండానే వెనుదిరిగింది. 

చలి చేను కోసి
ఎండ పంటకు
హలం పట్టింది
ఇల.
శీతలం కడిగి
చివురులు తొడిగి
అందగించింది
చెట్టు.
శిశిరం దులిపి
చైత్రపు హార్మోనియం
మెట్టెక్కి మీటింది
కోయిల.
ఏటి మొగలో
షడ్రుచులు చేది
పచ్చడి చేసింది
వేప.
వర్షం పొడవునా 
రుతువులు తోడి
రుచి చూడమంటూ
ఏతపు తొలి పండైంది
ఉగాది.