దేవనపల్లి వీణావాణి తెచ్చిన రెండో కవితా సంపుటి శిలాఫలకం. ఇందులో డెబ్బై కవితలున్నాయి. అధిక భాగం ప్రకృతికి సంబంధించిన కవితలే. ‘మంత్రం’ అనే కవితలో ‘మెదడులోకి మెల్లిగా ఇంకుతున్న/ మూడక్షరాల మంత్రం/ మర్చిపో’ అంటారు. శిలాఫలకం కవిత ‘ఒంటిమీద రాతలు/ అరిగిపోకపోయినా/ ఏకాకిలా ఇలా ఎన్నాళ్లు? మూలగ వలసి ఉందో’ అంటూ శిలాఫలకం ఆత్మఘోషను వినిపిస్తుంది. కవితలన్నీ చదవదగినవే.

- భ్రమరాంబ

పద్యరచనా పద్ధతులను పదుగురు నేర్చుకుని, తెలుగు పద్యరచన పదికాలాల పాటు నిలిచేలా చేయాలనే తలంపుతో రచించిన గ్రంథం ఇది. ఇందులో వారానికి ఒక్కొక్క పాఠం చొప్పున 10 వారాలకు 10 పాఠాలు, వాటితో పాటు 300పైగా ప్రశ్నోత్తరాలు, 128 పద్యాలకు గణ విభజన అభ్యాసాలు, అవధానాలకు సంబంధించిన వర్ణన, సమస్యా పూరణాలు కూర్చారు. పద్య రచనాసక్తి గల వర్ధమాన కవులకు, విద్యార్థులకు ఉపయుక్తం.

- మల్లేశ్వరరావు

మన దేశంలోని రామాయణాల సంఖ్య రెండు వందలకు పైమాటే. ఆ పరంపరలో పువ్వాడ తిక్కన సోమయాజి పిబరే రామరసమ్‌ రామ కథను రమ్యంగా రచించి అందించారు. ఇందులో సూర్యోదయ వర్ణన తిక్కన సోమయాజి విరాటపర్వంలో చేసిన ‘నీరజాకరములు నిష్ఠమై చేసిన భవ్య తపంబుల ఫలమ నంగ’ పద్యాన్ని స్ఫురింపజేస్తుంది. సరళ గ్రాంథికంలో ఛందోబద్ధంగా సాగిన ఈ రచన అందరూ ఆస్వాదించదగింది.  

- సత్యదేవ్‌

ప్రముఖ కవి శిఖామణి వెలువరించిన మొదటి కవితా సంపుటి ‘మువ్వల చేతికర్ర’ గురించి సిద్ధాంత వ్యాసంగా జెన్ని వరదరాజు రాసిందే మువ్వల చేతికర్ర - తాత్త్వికత. ఇందులో శిఖామణి జీవితం, ఆయన సామాజిక సాహిత్య నేపథ్యం, కవితా సంపుటిలోని తాత్త్వికత, మానవతావాదం, వివిధ కవితా వస్తువులతో పాటు వర్తమాన కవిత్వంలో శిఖామణి ముద్రకు సంబంధించి పరిశోధనాత్మక వ్యాసాలున్నాయి.  

- సంతోష్‌కుమార్‌

సంగీతం, సాహిత్యం, శాస్త్రీయ- జానపద నృత్యాలు, రంగస్థల- చిత్రకళలు లాంటి రంగాల్లో నిష్ణాతులైన కళాకారులు ఎందరో ఉన్నారు. వాళ్లలో ఓ 32 మంది కళాకారుల ప్రతిభాపాటవాలను తెలుపుతూ కళాకదంబం వ్యాస సంపుటిని అందించారు రచయిత. ఆడంబరం లేని వాక్య నిర్మాణంతో పాఠకులను అలరిస్తూ రాశారు. బహుముఖ ప్రజ్ఞాశాలి మేడిది, అపురూప చిత్రాల- అబ్బూరి లాంటి ప్రముఖుల పరిచయాలతో గ్రంథాన్ని ఆవిష్కరించారు.   

- శాంతి జలసూత్రం

కన్నతల్లి, ఉన్నఊరు జీవితాంతం వెంటా డుతూ ఉంటాయి. గడిచిన కాలపు ఆనవాళ్లని స్మరిస్తూ కార్టూనిస్టు ఆచంట వి.సుబ్రహ్మణ్యం డేస్‌ ఆఫ్‌ 1970గా తెచ్చిన ఈ చిరుపొత్తంలో కథలన్నీ జ్ఞాపకాలే. బడి రోజులనాటి సరదాలనీ, కళాశాల చదువుల్లో చిలిపితనాలనీ, పల్లెటూరు మమతానురాగాలనీ బొమ్మ కట్టించే ఈ కథల్లో జీవన మాధుర్యం పొడచూపు తుంది. పత్రికల్లోనూ, ఫేస్‌బుక్‌లోనూ ప్రచురితమైన ఈ కథలను బొమ్మలతో సహా ప్రచురించడం విశేషం.

- సాహితి

కొప్పోలు మోహనరావు రాసిన కవితా సంపుటి ఒంటి నిట్టాడి గుడిసె. ఇందులో మొత్తం 24 కవితలున్నాయి. చాలా కవితలు దళిత సాహిత్య శాఖకు చెందినవే. లాక్‌డౌన్‌ ప్రభావం మీద ‘లాక్‌డౌన్‌లో మా కాలనీ, వలస జీవులు.. వృద్ధాశ్రమాల మీద ‘దేశపు మర్యాదస్తులు’ లాంటి కవితలు అందించారు. ‘సడలిన దేహాల బరువులకంటే/ వృద్ధాశ్రమాల్లో కొడుకులు వదిలిపోయిన/ ఏకాంతపు ఒంటరితనమే ఎక్కువ బరువు’ ఇలా అన్నీ ఆర్ద్రత నింపుతాయి.    

- సునంద

సేవ చేసేందుకు కావలసిన జాలి, కరుణ, సోదరత్వం, విచక్షణ లాంటి గుణాలను చిన్నతనం నుంచే పెంపొందించేలా రూపొందించిన కథల సమాహారమిది. స్వార్థంలేని ప్రార్థన, ఆత్మవిశ్వాసం, గడ్డిపోచ గట్టిదనం, దేవునికి కానుకలు, మాతృదేవోభవ, చీమ సేవ, అహింసో పరమో ధర్మః, ఉపకారం కథలు శాంతి, ప్రేమ ఆవశ్యకతను తెలియజేస్తాయి. ఈ కథల్లోని ఇతివృత్తాలు, పాత్రలన్నీ దైనందిన జీవితంలో ఎదురయ్యేవే!     

- తులసి

ప్రేమ విశ్వజనీనమైంది. ప్రేమించడమంటే మనలో ఉన్న జ్యోతిని వెలిగించడమే. ‘‘నేనెన్నిసార్లు వికసిత పూవులతో పూజించినా/ నీవెప్పుడూ ఒంటరి శిలలా దూరమవుతుంటావు/ ప్రేమంటే వలచి తలచి తపించే ప్రణయతరువు’’ అంటూ భీంపల్లి శ్రీకాంత్‌ వెలువరించిందే ఈ ప్రేమ మొగ్గలు. ఈ సంపుటిలో భావ తరంగాల్ని మూడు పంక్తుల్లో వివిధ ప్రతీకలను ఉపయోగిస్తూ ఆకట్టుకునేలా రాశారు రచయిత.   

- కార్తీక్‌