ప్రియమైన నీకు... నా భావాలన్నీ తెలపడానికి ఈ మార్గం ఎంతవరకు నీకు చేరుతుందో తెలీదు... కానీ నా ఆలోచనలను నీతో పంచుకోకుండా ఉండలేను.. నీ మీద నాకెంత ప్రేముందో చెప్పమంటే అందరూ ఆకాశమంత... సూర్యుడంత, చంద్రుడంత అంటుంటారు...

ఆ రోజు... నిన్ను చూసిన క్షణం నుంచి నా మనసు నీ చుట్టూనే పరిభ్రమిస్తోంది. నా మనసు ప్రతీక్షణం నీ రూపాన్నే దర్శిస్తూ, నీ నామాన్నే స్మరిస్తోంది. వెలుతురు కానీ, చీకటి కానీ... అది ఎండ కానీ, వెన్నెలకానీ... వర్షంతో ముంచెత్తనీ... ఇవేవి నాకు తెలీడం లేదు.

ప్రియమైన శ్రీకాంత్‌కి... ఎన్నాళ్లయ్యిందోకదూ..! నీకు ఉత్తరం రాసి. ఏమిటో అస్తమానం మాట్లాడుకుంటూనే ఉంటున్నాం ప్రపంచం మన గుప్పిట్లోకి వచ్చేశాక. ఈ ఆధునికత దూరాన్ని కూడా ఎంతో దగ్గర చేసేసింది.

నా ప్రాణసఖి శ్రీదేవికి, నీ ఇష్టసఖి సుభగ రాస్తున్నదీ లేఖ. ఉభయకుశలోపరి. కంప్యూటర్ల కాలంలో కూడా ఇంకా ఈ ఉత్తరాలేంటని మీ ఆయన నవ్వుకుంటున్నారా ఉత్తరాల్ని చూసి?

ప్రియమణి నక్షత్రకి... ‘‘గమనించావో లేదో ఓ మనసా! దాంపత్యం లాంటి మైత్రి లేనేలేదు’’ అన్నాడో కవి. ‘‘మగడు వేల్పన పాతమాటది ప్రాణమిత్రుడు నీకు’’ అన్నారు గురజాడ. దంపతుల మధ్య ప్రేమ, ప్రోత్సాహం ఎప్పటికప్పుడు వికసిస్తూ ఉంటేనే ఆనందం విరబూస్తుంది.

చిరంజీవి ఉత్తమ్‌కి.. ఎలా ఉన్నావు కన్నా... నిన్న మీ నాన్న కల్లోకొచ్చార్రా అబ్బీ... అసలు నిద్రెప్పుడు పట్టి చచ్చింది గనక. నాకు బాగానే జరిగిందని తెగ ఇదయిపోయారనుకో. అక్కలిద్దరూ పుట్టాక ఆయన చెప్పినా కూడా వినకుండా మగ నలుసు కోసం నేనే పట్టుపట్టాను.

అమ్మలూ! ‘నన్ను క్షమించు నాన్నా!’ ఇంట్లో జరిగిన సంఘటన వల్ల నీ మనసు చాలా గాయపడిందని నాకు తెల్సు! అందుకే నా మనోభావాలు నీతో పంచుకుందామని నాకలవాటైన పద్ధతిలో ఇలా రాస్తున్నాను.

నా ప్రియమైన చిన్నారీ! కడుపులో నువ్వు అంకురించిన క్షణం నుంచే నాలో ఏదో తెలీని ఉత్సాహం పరవళ్లు తొక్కింది. నువ్వు భూమ్మీద పడ్డాక, కాలం పరుగులు తీయడం మొదలెట్టింది. ఒక్కమాటలోచెప్పాలంటే, తల్లిగా నేను నీకు జన్మనిస్తే, బిడ్డగా నువ్వు నాకు ప్రాణం పోశావు.

ప్రియమైన ప్రియకు... ఇంకా ఎన్నాళ్లు ఈ ఎదురు చూపులు? పైన లోహ విహంగం ఎగురుతున్నప్పుడల్లా నా మనసు కూడా ఒక విహంగమై ఎగిరిపోతే ఎంత బావుణ్ను అని.. లక్షా ఒకటోసారి అనుకున్నా.